اِتِّباعُهُ فَرِیضَةُ اللَّهِ‌

رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود:

«أَلا إِنَّ وِلایةَ عَلِی‌ّ وِلایةُ اللَّهِ، وَحُبَّهُ عِبادَةُ اللَّهِ، وَاتِّباعَهُ فَرِیضَةُ اللَّهِ، وَأَوْلِیاءَهُ أَوْلِیاءُ اللَّهِ، وَأَعْداءَهُ أَعْداءُ اللَّهِ، وَحَرْبَهُ حَرْبُ اللَّهِ وَسِلْمَهُ سِلْمُ اللَّهِ»

(امالی صدوق، ص 31؛ روضة الواعظین، ج‌1، ص‌100؛ مشارق انوار الیقین، ص 106)

«آگاه باشید، ولایت علی همان ولایت خداست، دوست داشتن او عبادت و پیروی از او واجب و فریضه الهی است، دوستان او دوستان خدا و دشمنان او دشمنان خدایند، جنگ او جنگ خدا و صلح او صلح خداست».

َالْیسْرُ

«یرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیسْرَ وَلا یرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ»

(سوره بقره، آیه 185)

«خدای تعالی راحتی شما را می‌خواهد، نه زحمت شما را».

امام باقرعلیه السلام در تفسیر این آیه شریفه فرمود:

مراد از یُسر، حضرت علی‌علیه السلام است و دیگران عُسر هستند.

(بحارالانوار، ج‌36، ص‌99؛ تفسیر عیاشی، ج‌1، ص‌82)

الْوِلایةُ

قرآن کریم می‌فرماید:

«هُنالِکَ الْوِلایةُ للَّهِ‌ِ الْحَقِ‌ّ هُوَ خَیرٌ ثَواباً وَخَیرٌ عُقْباً»

(سوره کهف، آیه 44)
«در آنجا ثابت گردید که ولایت (و قدرت) از آن خداوند برحقّ است! اوست که برترین ثواب و بهترین عاقبت را (برای مطیعان) دارد».
روایت شده که امام باقر و امام صادق‌علیهما السلام در مورد این آیه شریفه فرمودند: 

الْوالِدُ

«وَوالِدٍ وَما وَلَدَ»

(سوره بلد، آیه 3)
«و قسم به پدر و فرزند».

از امام صادق‌علیه السلام در مورد آیه شریفه نقل شده که فرمود: 

مراد از «والِد» علی‌علیه السلام است، و «ما وَلَدَ» نیز امامان‌علیهم السلام هستند.

(بحارالانوار، ج‌23، ص‌268؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج‌3، ص 105)
همچنین از امام باقرعلیه السلام نقل شده:

صاحِبُ الْأَعْرافِ‌

«وَنادی أَصْحابُ الأَْعْرافِ رِجالاً یَعْرِفُونَهُمْ بِسِیماهُمْ...»

(سوره اعراف، آیه 48) 

«و اصحاب اعراف، مردانی (دوزخیان) را که از سیمایشان آنها را می‌شناسند، صدا می‌زنند...». 
رسول خداصلی الله علیه وآله درباره این آیه فرمود: