أَعْداؤُهُ أَعْداءُ الرَّسُولِ‌

پیامبر خدا صلی الله علیه وآله خطاب به حضرت مولا امام علی‌علیه السلام فرمود:

«یا عَلِیّ، أَنْتَ وَصِیّی وَخَلِیفَتِی وَوَزِیرِی وَوارِثِی وَأَبُو وُلْدِی، شِیعَتُکَ شِیعَتِی وَأنْصارُکَ أَنْصارِی وَأَوْلِیآؤُک أَوْلِیآئِی وَأَعْدآؤُکَ أَعْدآئِی»

(امالی صدوق، مجلس 53، حدیث 13)

«ای علی، تو وصیّ و جانشین و وزیر و وارث و پدر فرزندان منی، پیروان تو پیروان من، و یاران تو یاران من هستند، دوستان تو دوستان من، و دشمنان تو دشمن من هستند».

الْأَصْلَعُ‌

دارای صورت کشیده

اصلع کسی است که موی جلوی سر او ریخته باشد.

رسول خداصلی الله علیه وآله به عمار فرمود: بعد از من اختلاف و کشمکش پیش می‌آید و برخی شمشیر می‌کشند، هر وقت چنین شد:

«فَعَلَیکَ بِهذَا الْأَصْلَعِ عَنْ‌یَمِینِی عَلِی‌ّ بْنِ أَبِی‌طالِبٍ»

(بحارالانوار، ج 28، ص 69)

«تو ملازم این اصلع باش که در کنار من است؛ یعنی علی بن ابی‌طالب‌علیه السلام».

أَسْمَحُ الْأُمَّةِ

اسمح از واژه سمح؛ 
کسی است که از همه بخشنده‌تر و باسخاوت‌تر باشد.

رسول خداصلی الله علیه وآله طبق حدیثی فرمود:
«عَلِی بْنُ أَبِی‌طالِبٍ أَقْدَمُ أُمَّتِی سِلْماً، وَأَکْثَرُهُمْ عِلْماً، وَأَصَحُّهُمْ دِیناً، وَأَفْضَلُهُمْ یقِیناً، وَأَکْمَلُهُمْ حِلْماً، وَأَسْمَحُهُمْ کَفّاً، وَأَشْجَعُهُمْ قَلْباً، وَهُوَ الْإِمامُ وَالْخَلِیفَةُ بَعْدِی»
(مائة منقبة، ص 50؛ التحصین، ص 619)

أَسْخیٰ مِنَ الْفُراتِ‌

رسول خداصلی الله علیه وآله با اشاره به امیرالمؤمنین‌علیه السلام، خطاب به ابوهریره فرمود:

«هذَا الْبَحْرُ الزّاخِرُ، هذَا الشَّمْسُ الطّالِعَةُ، أَسْخیٰ مِنَ الْفُراتِ کَفّاً، وَأَوْسَعُ مِنَ الدُّنْیا قَلْباً، فَمَنْ أَبْغَضَ فَعَلَیهِ لَعْنَةُ اللَّهِ»

( بحارالانوار، ج 27، ص 227؛ مائة منقبة، ص 32؛ کنز الفوائد، ج 1، ص 148)

أَزْهَدُ النّاسِ‌

زاهدترین مردم

وقتی از رسول خداصلی الله علیه وآله سؤال شد:

«مَنْ أَزْهَدُ النّاسِ وَأَفْقَرُهُمْ؟»

«چه کسی از همه مردم زاهدتر می‌باشد؟»
ایشان در پاسخ فرمود: 

او علی‌علیه السلام است که وصی و جانشین من می‌باشد.

(بحارالانوار، ج 39، ص 73)