أَسَدُ اللَّهِ‌

شیر خدا

کنایه از کسی است که بسیار شجاع و نترس است و دارای نیرویی الهی می‌باشد. هنگامی که از رسول خداصلی الله علیه وآله سؤال کردند: چه کسی از همه زاهدتر و فقیرتر است؟

حضرت در پاسخ فرمود:

«عَلِیٌّ وَصِیّی وَابْنُ عَمِّی وَأَخِی وَحَیدَرِی وَکَرّارِی وَصَمْصامِی وَأَسَدِی وَأَسَدُ اللَّهِ»

(بحارالانوار، ج 39، ص 73)

«علی، که جانشین و پسرعموی من است، او که برادر و حیدر و کرّار و صمصام من و شیر خدا و من است».

در قسمتی از زیارت آن حضرت آمده است:

أَسْخیٰ مِنَ الْفُراتِ‌

رسول خداصلی الله علیه وآله با اشاره به امیرالمؤمنین‌علیه السلام، خطاب به ابوهریره فرمود:

«هذَا الْبَحْرُ الزّاخِرُ، هذَا الشَّمْسُ الطّالِعَةُ، أَسْخیٰ مِنَ الْفُراتِ کَفّاً، وَأَوْسَعُ مِنَ الدُّنْیا قَلْباً، فَمَنْ أَبْغَضَ فَعَلَیهِ لَعْنَةُ اللَّهِ»

( بحارالانوار، ج 27، ص 227؛ مائة منقبة، ص 32؛ کنز الفوائد، ج 1، ص 148)

أَزْهَدُ النّاسِ‌

زاهدترین مردم

وقتی از رسول خداصلی الله علیه وآله سؤال شد:

«مَنْ أَزْهَدُ النّاسِ وَأَفْقَرُهُمْ؟»

«چه کسی از همه مردم زاهدتر می‌باشد؟»
ایشان در پاسخ فرمود: 

او علی‌علیه السلام است که وصی و جانشین من می‌باشد.

(بحارالانوار، ج 39، ص 73)

أَخُو الرَّسُولِ‌

کسی که پیامبرخداصلی الله علیه وآله او را برادر خود گرفت. 

آن‌گاه که پیامبر خداصلی الله علیه وآله بین مسلمانان عقد و پیمان اخوت و برادری برقرارنمود، علی‌علیه السلام تنها ماند. پس عرض کرد: یا رسول اللَّه! آیا مرا با کسی برادر نکردی؟ فرمود:

«یا عَلِیّ! أَنْتَ أَخِیّ»

(مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 104؛ الصوارم المهرقة، ص 209؛ کنز العمال، ج 13، ص 150؛ فضائل الصحابة، ج 2، ص 663؛ المستدرک علی‌الصحیحین، ج 3، ص 15)

«ای علی! تو برادر من هستی».

و در جای دیگر نیز فرمود:

«مَکْتُوبٌ عَلیٰ بابِ الْجَنَّةِ: لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِیٌّ أَخُو رَسُولِ اللَّهِ»

(بحارالانوار، ج 7، ص 231. جامع الاحادیث، ج 19، ص 449؛ تاریخ بغداد، ج 6، ص 387؛ المعجم الاوسط، ج 5، ص 343؛ الکامل فی الرجال، ج 6، ص 2103)

«بر بالای در بهشت چنین نوشته شده است: خدایی جز اللَّه نیست، محمّد رسول خدا و علی برادر پیامبر خداست».

و ما هم این‌گونه شهادت می‌دهیم:

اِتِّباعُهُ فَرِیضَةُ اللَّهِ‌

رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود:

«أَلا إِنَّ وِلایةَ عَلِی‌ّ وِلایةُ اللَّهِ، وَحُبَّهُ عِبادَةُ اللَّهِ، وَاتِّباعَهُ فَرِیضَةُ اللَّهِ، وَأَوْلِیاءَهُ أَوْلِیاءُ اللَّهِ، وَأَعْداءَهُ أَعْداءُ اللَّهِ، وَحَرْبَهُ حَرْبُ اللَّهِ وَسِلْمَهُ سِلْمُ اللَّهِ»

(امالی صدوق، ص 31؛ روضة الواعظین، ج‌1، ص‌100؛ مشارق انوار الیقین، ص 106)

«آگاه باشید، ولایت علی همان ولایت خداست، دوست داشتن او عبادت و پیروی از او واجب و فریضه الهی است، دوستان او دوستان خدا و دشمنان او دشمنان خدایند، جنگ او جنگ خدا و صلح او صلح خداست».