َالْقائِمُ‌

قیام کننده

مراد کسی است که برای یاد و عبادت خداوند قیام می‌کند و از آخرت ترسان است.
و حضرت مولا علی‌ امیرالمؤمنین علیه السلام نیز از بارزترین مصادیق این آیه می باشند. 

«أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آنآءَ اللَّیلِ ساجِداً وَقآئِماً یَحْذَرُ الْآخِرَةَ»

(سوره زمر، آیه 9) 

«(آیا چنین کسی باارزش است) یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام، از عذاب آخرت می‌ترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است؟!». 
چنان‌که در احادیث وارد شده:  
این آیه شریفه در مورد علی‌علیه السلام نازل شده است. 
منابع:
(بحارالانوار، ج 35، ص 373؛ تأویل الآیات، ص 501) 
راوی می‌گوید: 
من یک شبانه‌روز همراه و ملازم امیرمؤمنان‌علیه السلام بودم، تمام ساعات را به عبادت و نماز و ذکر خدا و خدمت بندگان خدا مشغول بود.