َالسّاجِدُ

کسی که (همیشه) برای خدا سجده می‌کند. 

«أَمَّنْ هُوَ قانِتٌ آنآءَ اللَّیلِ ساجِداً وَقآئِماً یحْذَرُ الْآخِرَةَ وَیرْجُوا رَحْمَةَ رَبِّهِ»

(سوره زمر، آیه 9) 

«(آیا چنین کسی باارزش است) یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام، از عذاب آخرت می‌ترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است؟!». 

ساجد،از القاب حضرت مولا علی امیرالمؤمنین‌علیه السلام در قرآن کریم، بوده و این آیه درباره آن حضرت نازل شده. 

منابع:

(بحارالانوار، ج 35، ص 375؛ تأویل الآیات، ص 501؛ تفسیر القمی، ج 2، ص 245)