الرّاکِعُونَ فِی الْقُرْآنِ‌

«إِنَّما وَلِیکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یقِیمُونَ الصَّلاةَ وَیؤْتُونَ الزَّکاةَ وَهُمْ راکِعُونَ»

(سوره مائده، آیه 55) 

«سرپرست و ولی شما، فقط خدا و پیامبر او است و آنها که ایمان آورده‌اند؛ همانها که نماز را برپا می‌دارند و در حال رکوع، زکات می‌دهند». 

شیعه و سنّی نقل کرده‌اند: 

این آیه، فقط در حقّ حضرت علی امیرمؤمنان‌علیه السلام نازل شده، وقتی در مسجد و در حال رکوع به فقیر و سائل کمک کرد.

پیامبرخدا صلی الله علیه و آله و سلم و اصحاب به مسجد آمدند، از فقیر سؤال کردند: 

چه کسی به تو کمک کرد، گفت: «ذاکَ الرّاکِعُ»(این شخصی که در حال رکوع است) که علی بن ابی‌طالب باشد.

 منابع:

(بحارالانوار، ج 35، ص 185؛ تفسیر فرات، ص 128؛ العمدة، ص 123. کنز العمال، ج 6، ص 391؛ تاریخ دمشق، ج 42، ص 357 و کتب دیگر از اهل سنت.)