أَبُو الشُّهَداءِ و ابوالغرباء

پدر شهیدان

ومنظور آن آقایی است که همه فرزندان او را یا شهید کردند و یا اسیر و آواره و یا تبعید نمودند.

رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود:

«عَلِیّ سَیدُ الشُّهَداءِ وَأَبُوالشُّهَداءِ الْغُرَباءِ»

(موسوعه امام علی‌علیه السلام، ج 8، ص 138)

«علی آقای شهیدان و پدر شهیدان است که در غربت به شهادت رسیدند»

در فرازی از دعای ندبه نیز اشاره دارد:

«وَالْأُمَّةُ مُصِرَّةٌ عَلی مَقْتِهِ، مُجْتَمِعَةٌ عَلی قَطِیعَةِ رَحِمِهِ وَإِقْصآءِ وُلْدِهِ، إِلَّا الْقَلِیلَ مِمَّنْ وَفیٰ لِرِعایةِ الْحَقِّ فِیهِمْ، فَقُتِلَ مَنْ قُتِلَ، وَسُبِیَ مَنْ سُبِیَ، وَأُقْصِیَ مَنْ أُقْصِیَ»

(بحارالانوار، ج 99، ص 106؛ اقبال الاعمال، ص 296؛ مفاتیح الجنان، دعای ندبه)

«و همه امّت، کمر بر دشمنی او بسته و متّفق شدند تا نسل پیامبر را قطع کنند و فرزندانش را آواره نمایند، مگر عدّه کمی که در رعایت حقّ اهل بیت‌علیهم السلام وفادار ماندند، پس عدّه‌ای کشته شدند و عده‌ای اسیر گشتند و برخی نیز آواره شدند».

پدر غریبان

و منظور آن آقایی است که همه فرزندانش غریب گشتند و در غربت به شهادت رسیدند، یا اسیر و آواره و یا تبعید شدند.