آیةُ اللَّهِ الْکُبْری‌

کبریٰ مثل عظمیٰ اسم تفضیل و مؤنث اکبر یعنی بزرگ‌تر و بزرگ‌ترین؛ بنابراین علی‌علیه السلام آیت و نشانه بزرگ خدا و بزرگ‌ترین آنها می‌باشد.

(البته همان‌طور که در مقدّمه تأکید شد، هرچه در مورد امیر مؤمنان گفته می‌شود و به عنوان برترین فرد معرفی می‌گردد، مراد غیر از رسول خداصلی الله علیه وآله است.

چون آن حضرت، اول شخص عالم خلقت است و هیچ مؤمن معتقدی به خود اجازه نمی‌دهد که امام علی‌علیه السلام را برتر از پیامبر خاتم‌صلی الله علیه وآله بداند.)

این‌عنوان از القاب حضرت مولا علی‌علیه السلام است که رسول خداصلی الله علیه وآله در مورد آن حضرت فرمود:

«أَنْتَ کَلِمَةُ اللَّهِ الْعُلْیا وَآیةُ اللَّهِ الْکُبْری وَلا یَقْبَلُ اللَّهُ الإِیمانَ إِلّا بِوِلایتِکَ»

(مشارق انوار الیقین، ص 102؛ امالی صدوق، ص 11؛ بشارة المصطفی، ص 18)
«ای علی! تو عالی‌ترین کلمه خدا و بزرگ‌ترین نشانه خدایی، و خداوند ایمان کسی را قبول نمی‌کند؛ مگر با ولایت تو باشد».
خود حضرت مولا علی امیرمؤمنان‌علیه السلام نیز فرموده:

«أَنَا الْحُجَّةُ الْعُظْمیٰ وَالآیةُ الْکُبْریٰ»

(بحارالانوار، ج 39، ص 236)
«من بزرگ‌ترین حجّت خدا و بزرگ‌ترین آیه و نشانه او هستم».

و در دعای افتتاح در شب‌های ماه مبارک رمضان می‌خوانیم: 

«اَللَّهُمَّ وَصَلِّ عَلیٰ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ... وَآیتِکَ الْکُبْری»

(اقبال الاعمال، ص 60؛ مفاتیح الجنان، دعای افتتاح)
«خدایا درود فرست بر امیرمؤمنان‌علیه السلام ... او که بزرگ‌ترین آیه و نشانه توست».

آصِفُ الْأُمَّةِ

آصف، نام وزیر و خواهرزاده و جانشین سلیمان‌علیه السلام بود که او را وصی خود قرار داد.

(بحارالانوار، ج 14، ص 122؛ من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 174)
ابن عباس نقل می‌کند: 

رسول خداصلی الله علیه وآله در معرفی حضرت مولا علی امیرمؤمنان‌علیه السلام فرمود:

«مَعاشِرَ النّاسِ! مَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللَّهِ قِیلاً وَأَصْدَقُ مِنْهُ حَدِیثاً؟! مَعاشِرَ النّاسِ! إِنّ رَبَّکُمْ جَلَّ جَلالُهُ أَمَرَنِی أَنْ أُقِیمَ لَکُمْ عَلِیاً عَلَماً وَإِماماً وَخَلِیفَةً... إِنَّ عَلِیاً صِدِّیقُ هذِهِ الأُمَّةِ وَفارُوقُها وَمُحَدِّثُها، إِنَّهُ هارُونُها وَیوشَعُها وَآصِفُها وَشَمعُونُها ...»

مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ‌

کسی که تمام علم و دانش قرآن نزد اوست.

«قُلْ کَفیٰ بِاللَّهِ شَهِیداً بَینِی وَبَینَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ»

(سوره رعد، آیه 43)
«بگو: کافی است خداوند و کسی که علم کتاب نزد اوست، میان من و شما گواه باشند».
از رسول خداصلی الله علیه وآله در مورد این آیه شریفه پرسیدند، فرمود:

«ذاکَ أَخِی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طالِبٍ»

(وسائل الشیعه، ج 27، ص 188. تفسیر الکشف والبیان، ج 5، ص 303.)

«مراد از آن، برادرم علی بن ابی‌طالب است».