أَسْمَحُ الْأُمَّةِ

اسمح از واژه سمح؛ 
کسی است که از همه بخشنده‌تر و باسخاوت‌تر باشد.

رسول خداصلی الله علیه وآله طبق حدیثی فرمود:
«عَلِی بْنُ أَبِی‌طالِبٍ أَقْدَمُ أُمَّتِی سِلْماً، وَأَکْثَرُهُمْ عِلْماً، وَأَصَحُّهُمْ دِیناً، وَأَفْضَلُهُمْ یقِیناً، وَأَکْمَلُهُمْ حِلْماً، وَأَسْمَحُهُمْ کَفّاً، وَأَشْجَعُهُمْ قَلْباً، وَهُوَ الْإِمامُ وَالْخَلِیفَةُ بَعْدِی»
(مائة منقبة، ص 50؛ التحصین، ص 619)

أَسَدُ اللَّهِ‌

شیر خدا

کنایه از کسی است که بسیار شجاع و نترس است و دارای نیرویی الهی می‌باشد. هنگامی که از رسول خداصلی الله علیه وآله سؤال کردند: چه کسی از همه زاهدتر و فقیرتر است؟

حضرت در پاسخ فرمود:

«عَلِیٌّ وَصِیّی وَابْنُ عَمِّی وَأَخِی وَحَیدَرِی وَکَرّارِی وَصَمْصامِی وَأَسَدِی وَأَسَدُ اللَّهِ»

(بحارالانوار، ج 39، ص 73)

«علی، که جانشین و پسرعموی من است، او که برادر و حیدر و کرّار و صمصام من و شیر خدا و من است».

در قسمتی از زیارت آن حضرت آمده است:

أَسْخیٰ مِنَ الْفُراتِ‌

رسول خداصلی الله علیه وآله با اشاره به امیرالمؤمنین‌علیه السلام، خطاب به ابوهریره فرمود:

«هذَا الْبَحْرُ الزّاخِرُ، هذَا الشَّمْسُ الطّالِعَةُ، أَسْخیٰ مِنَ الْفُراتِ کَفّاً، وَأَوْسَعُ مِنَ الدُّنْیا قَلْباً، فَمَنْ أَبْغَضَ فَعَلَیهِ لَعْنَةُ اللَّهِ»

( بحارالانوار، ج 27، ص 227؛ مائة منقبة، ص 32؛ کنز الفوائد، ج 1، ص 148)

أَسْخَی الْأُمَّةِ

با سخاوت‌ترین مردم

عنوان و لقبی است که رسول‌خداصلی الله علیه وآله به امیرالمؤمنین‌علیه السلام فرموده است:

«یا عَلِیّ! أَنْتَ أَفْضَلُ أُمَّتِی فَضْلاً... وَأَشْجَعُهُمْ قَلْباً وَأَسْخاهُمْ کَفّاً» 

(بحارالانوار، ج 37، ص 255؛ امالی صدوق، ص 46)

«ای علی! تو بافضیلت‌ترین امّت من، و نیز تو شجاع‌ترین و باسخاوت‌ترین امّت من می‌باشی».

أَزْهَدُ النّاسِ‌

زاهدترین مردم

وقتی از رسول خداصلی الله علیه وآله سؤال شد:

«مَنْ أَزْهَدُ النّاسِ وَأَفْقَرُهُمْ؟»

«چه کسی از همه مردم زاهدتر می‌باشد؟»
ایشان در پاسخ فرمود: 

او علی‌علیه السلام است که وصی و جانشین من می‌باشد.

(بحارالانوار، ج 39، ص 73)