اسمح از واژه سمح؛
کسی است که از همه بخشنده‌تر و باسخاوت‌تر باشد.
رسول خداصلی الله علیه وآله طبق حدیثی فرمود:
«عَلِی بْنُ أَبِی‌طالِبٍ أَقْدَمُ أُمَّتِی سِلْماً، وَأَکْثَرُهُمْ عِلْماً، وَأَصَحُّهُمْ دِیناً، وَأَفْضَلُهُمْ یقِیناً، وَأَکْمَلُهُمْ حِلْماً، وَأَسْمَحُهُمْ کَفّاً، وَأَشْجَعُهُمْ قَلْباً، وَهُوَ الْإِمامُ وَالْخَلِیفَةُ بَعْدِی»
(مائة منقبة، ص 50؛ التحصین، ص 619)
کسی است که از همه بخشنده‌تر و باسخاوت‌تر باشد.
