َالصّادِقُ‌

یکی دیگر از القاب قرآنی حضرت مولا علی امیرالمؤمنین‌علیه السلام است.
یعنی کسی‌که گفتار و رفتارش راست و درست و مطابق حقیقت است. 
خدای تعالی در آیه شریفه فرموده: 

«کُونُوا مَعَ الصّادِقِینَ»

(سوره توبه، آیه 119)
«ای ایمان آورندگان! با صادقان باشید».
و آن حضرت فرمود: 

صاحِبُ صِراطِ السَّوِی‌ّ

راه عدل و حقّ و طریق واضح و روشنی که هیچ کژی(کجی) و اعوجاج ندارد.

«فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحابُ الصِّراطِ السَّوِی‌ّ وَمَنِ اهْتَدی»

(سوره طه، آیه 135)
«امّا به زودی می‌دانید چه کسی از اصحاب صراط مستقیم، و چه کسی هدایت یافته است».
امام باقرعلیه السلام در مورد این آیه شریفه فرمود:

«عَلِیٌّ صاحِبُ الصِّراطِ السَّوِی‌ّ»

صاحِبُ الْبَیّنَةِ

«أَفَمَنْ کانَ عَلیٰ بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ کَمَن زُیَّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوآءَهُمْ»

(سوره محمّد، آیه 14) 
«آیا آن‌که دلیل روشنی از سوی پروردگارش دارد، مانند کسی است که زشتی اعمال در نظرش آراسته شده و از هوای نفسش پیروی می‌کند؟». 
در مورد این آیه شریفه گفته شده: 

صاحِبُ آیةِ وَالنَّجْمِ‌

«وَالنَّجْمِ إِذا هَوی ماضَلَّ صاحِبُکُمْ وَماغَویٰ»

(سوره نجم، آیات 1و 2) 

«سوگند به ستاره هنگامی که افول می‌کند، هرگز دوست شما (محمّد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است». 
ابن عباس در مورد نزول این آیه می‌گوید: 

صاحِبُ آیةِ النَّجْوی‌

پیامبرخداصلی الله علیه وآله خوش‌مشرب و خوش‌برخورد و با مردم مهربان و خودمانی بود، اصحاب هم همیشه و هروقت دوست داشتند به خدمت حضرت می‌رسیدند و با ایشان خلوت نموده، تقاضای ملاقات خصوصی می‌کردند و از هر دری سخن می‌گفتند. 

گاه این مجالس طولانی و زیاد می‌شد و پیامبر خداصلی الله علیه وآله را از کارهایش بازمی‌داشت، تا اینکه آیه شریفه نازل شد: