صاحِبُ الْبَیّنَةِ

«أَفَمَنْ کانَ عَلیٰ بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ کَمَن زُیَّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوآءَهُمْ»

(سوره محمّد، آیه 14) 
«آیا آن‌که دلیل روشنی از سوی پروردگارش دارد، مانند کسی است که زشتی اعمال در نظرش آراسته شده و از هوای نفسش پیروی می‌کند؟». 
در مورد این آیه شریفه گفته شده: 
مراد از کسی‌که دارای بیّنه‌است، امیرمؤمنان‌علیه السلام است. منابع:
(بحارالانوار، ج 36، ص‌88؛ تفسیر قمی، ج 2، ص‌402) 
«أَشْهَدُ أَنَّکَ کُنْتَ عَلی بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّکَ»
منبع:
(اصول کافی، ج 4، ص 570) 
«گواهی می‌دهم که تو از جانب پروردگارت دارای بینه هستی».