صاحِبُ آیةِ وَالنَّجْمِ‌

«وَالنَّجْمِ إِذا هَوی ماضَلَّ صاحِبُکُمْ وَماغَویٰ»

(سوره نجم، آیات 1و 2) 

«سوگند به ستاره هنگامی که افول می‌کند، هرگز دوست شما (محمّد) منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است». 
ابن عباس در مورد نزول این آیه می‌گوید: 
شبی نماز عشا را با رسول خداصلی الله علیه وآله خواندیم، پس فرمود: 
امشب نور ستاره‌ای از آسمان در خانه یکی از شما سقوط می‌کند، هرکه باشد او جانشین من خواهد بود.
آن شب، خیلی‌ها منتظر ماندند و بیش از همه پدرم عباس بن عبدالمطلب بود، ولی نور آن ستاره بر خانه علی بن ابی‌طالب‌علیه السلام فرود آمد.
منافقین گفتند: 
رسول خداصلی الله علیه وآله در محبت به علی خیلی زیاده‌روی می‌کند. 
آن‌گاه این آیه نازل شد که پیامبرصلی الله علیه وآله در محبت به علی گمراه نشده و از پیش خود نیز چیزی نمی‌گوید.

منابع:
(بحارالانوار، ج 35، ص 272؛ امالی صدوق، ص 565)