الْإِیمانُ

یکی از نام‌های مولا علی‌علیه السلام در قرآن، ایمان است که به کنایه از آن حضرت تعبیر شده است.  

چنان‌که امام باقرعلیه السلام در مورد آیه شریفه 

«وَمَنْ یکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ» 

فرمود: 

«اَلْإِیمانُ فِی بَطْنِ الْقُرْآنِ عَلِی بْنُ أَبِی طالِبٍ، فَمَنْ کَفَرَ بِوِلایتِهِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ».

منبع:

(بحارالانوار، ج 35، ص 348)

«مراد از ایمان در قرآن کریم، علی بن ابی‌طالب است، هرکس به ولایت او کافر شود تمام اعمالش نابود می‌شود». 

در حدیث بعدی از ابن عباس نقل شده که گفته: 

برای علی بن ابی‌طالب‌علیه السلام نام‌های زیادی است که مردم خبر ندارند.  

گفتیم: کدام نام است؟ 

گفت: از جمله اینکه خدای تعالی در قرآن کریم او را «الایمان» نامیده و فرموده: 

«وَمَن یکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ». 

(سوره مائده، آیه 5) 

«و هرکس انکار کند آنچه را باید به آن ایمان بیاورد، اعمال او تباه می‌گردد، و در سرای دیگر، از زیان‌کاران خواهد بود». 

همچنین است ایمان در آیه: 

«حَبَّبَ إِلَیکُمُ الْإِیمانَ» 

( سوره حجرات، آیه 7) 

که امام صادق‌علیه السلام فرموده است. 

منبع:

(اصول کافی، ج 1، ص 426)