مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ‌

کسی که نفس و جانش را با خدا معامله کند.

«وَمِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغآءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَؤُوفٌ بِالْعِبادِ»

(سوره بقره، آیه 207)
«بعضی‌از مردم باایمان و فداکار، جان خود را به خاطر خشنودی خدا می‌فروشند و خدای تعالی نسبت به بندگان مهربان است».
ابن عباس نقل کرده: 

مَنْ لَهُ حُسْنُ مَآبٍ‌

«طُوبی لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ»

( سوره رعد، آیه 29)
«پاکیزه‌ترین (در زندگی) نصیبشان است، و بهترین سرانجام‌ها».
از رسول خداصلی الله علیه وآله، درباره این آیه سؤال شد، حضرت فرمود: 

این آیه در شأن(علی) امیرمؤمنان‌علیه السلام نازل شده است. 

و طوبی درختی است که

الْمُنْفِقُ‌

«الَّذِینَ ینْفِقُونَ أَمْوالَهُم بِاللَّیلِ وَالنَّهارِ سِرّاً وَعَلانِیةً فَلَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَلا خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَلا هُمْ یحْزَنُونَ»

(سوره بقره، آیه 274)
«آن کسانی که اموال خود را شب و روز، به صورت پنهانی و آشکارا انفاق می‌کنند، پاداش و مزدشان نزد پروردگار است؛ نه ترسی دارند، و نه غمگین می‌شوند».
از ابن عباس نقل شده: 

مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ‌

کسی که تمام علم و دانش قرآن نزد اوست.

«قُلْ کَفیٰ بِاللَّهِ شَهِیداً بَینِی وَبَینَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ»

(سوره رعد، آیه 43)
«بگو: کافی است خداوند و کسی که علم کتاب نزد اوست، میان من و شما گواه باشند».
از رسول خداصلی الله علیه وآله در مورد این آیه شریفه پرسیدند، فرمود:

«ذاکَ أَخِی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طالِبٍ»

(وسائل الشیعه، ج 27، ص 188. تفسیر الکشف والبیان، ج 5، ص 303.)

«مراد از آن، برادرم علی بن ابی‌طالب است».

مَنْ طَهَّرَهُ اللَّهُ‌

کسی که خدای تعالی او را پاک و پاکیزه و دور از گناه قرار داد.

قاطبه علمای شیعه و اکثر مفسّرین اهل سنّت موافق هستند: 

آیه 

«إِنَّما یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً»