النَّقِیبُ‌

مانند کفیل و ضمین

کسی که در بین قوم اطلاع و آگاهی و معرفتش به مردم و امور آنان از همه بیشتر است.

«وَبَعَثْنا مِنْهُمُ اثْنَی عَشَرَ نَقِیباً»

(سوره مائده، آیه 12)
«و از آنها، دوازده (سرپرست) برانگیختیم».
با توجّه به آیه شریفه، رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود:

«مِنْ أَهْلِ بَیتِی اِثْنا عَشَرَ نَقِیباً نُجَباءٌ مُحَدِّثُونَ مُفَهِّمُونَ»

(بحارالانوار، ج‌36، ص‌271؛ اصول‌کافی ج‌1، ص‌534)

«از اهل بیت من دوازده نقیب نجیب که همه محدّث و مفهّم هستند، خواهد بود».

و امام علی‌علیه السلام اولین نقیب می‌باشد و آخر ایشان حضرت مهدی‌علیه السلام است.

(مائة منقبه، ص 71)