مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ‌

کسی که تمام علم و دانش قرآن نزد اوست.

«قُلْ کَفیٰ بِاللَّهِ شَهِیداً بَینِی وَبَینَکُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ»

(سوره رعد، آیه 43)
«بگو: کافی است خداوند و کسی که علم کتاب نزد اوست، میان من و شما گواه باشند».
از رسول خداصلی الله علیه وآله در مورد این آیه شریفه پرسیدند، فرمود:

«ذاکَ أَخِی عَلِیُّ بْنُ أَبِی طالِبٍ»

(وسائل الشیعه، ج 27، ص 188. تفسیر الکشف والبیان، ج 5، ص 303.)

«مراد از آن، برادرم علی بن ابی‌طالب است».

مَنْ طَهَّرَهُ اللَّهُ‌

کسی که خدای تعالی او را پاک و پاکیزه و دور از گناه قرار داد.

قاطبه علمای شیعه و اکثر مفسّرین اهل سنّت موافق هستند: 

آیه 

«إِنَّما یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَکُمْ تَطْهِیراً»

اَلْمُنْتَقِمُ

«فَإِمّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنّا مِنْهُمْ مُنتَقِمُونَ»

(سوره زخرف، آیه 41)
«و هرگاه تو را از میان آنها ببریم، حتماً از آنان انتقام خواهیم گرفت».
از جابر و ابن عباس نقل شده است: 

مراد از منتقمون، در آیه شریفه امیرالمؤمنین‌علیه السلام است؛ یعنی خدا به وسیله امام انتقام می‌گیرد.

اَلْْمُصَدِّقُ

«وَالَّذِی جآءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ»

(سوره زمر، آیه 33)
«امّا کسی که سخن راست بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزکارانند».
امام باقرعلیه السلام فرمود: 

مراد از «بِالصِّدْقِ» در آیه شریفه رسول خداصلی الله علیه وآله، و مراد از «صَدَّقَ بِهِ» (تصدیق کننده پیامبر) امیرمؤمنان‌علیه السلام است.

اَلْمَشْهود

یکی دیگر از اسامی امیرمؤمنان‌علیه السلام در قرآن کریم، مشهود است.
امام صادق‌علیه السلام در مورد آیه شریفه 

«وَشاهِدٍ وَمَشْهُودٍ»

(سوره بروج، آیه 3) فرمود:

«اَلنَّبِیُّ وَأَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ‌علیهما السلام»

(بحارالانوار، ج‌36، ص‌115؛ اصول‌کافی ج‌1، ص‌425.)
«مراد از شاهد رسول خداصلی الله علیه وآله است و مراد از مشهود نیز امیرمؤمنان‌علیه السلام است».
در مورد شاهد و مشهود تفاسیر دیگری هم شده؛ مثلاً مراد روز جمعه و روز عرفه است.
در بخشی از زیارت حضرت‌علیه السلام وارد شده: