اَلْآخِذُ

گیرنده و حفظ کننده سنّت پیامبر

چنان‌که رسول خداصلی الله علیه وآله خطاب به حضرت مولا علی‌علیه السلام فرمود:

«أَنْتَ الْآخِذُ بِسُنَّتِی وَالذّآبُّ عَنْ مِلَّتِی»

«ای علی! تو همانی که سنّت مرا اخذ و حفظ نموده و از ملّت و آیین من دفاع خواهی کرد».

(بحارالانوار، ج 37، ص 191؛ کشف الیقین، ص 466؛ الطرائف، ج 2، ص 521؛ امالی طوسی، ص 351)

َالْیسْرُ

«یرِیدُ اللَّهُ بِکُمُ الْیسْرَ وَلا یرِیدُ بِکُمُ الْعُسْرَ»

(سوره بقره، آیه 185)

«خدای تعالی راحتی شما را می‌خواهد، نه زحمت شما را».

امام باقرعلیه السلام در تفسیر این آیه شریفه فرمود:

مراد از یُسر، حضرت علی‌علیه السلام است و دیگران عُسر هستند.

(بحارالانوار، ج‌36، ص‌99؛ تفسیر عیاشی، ج‌1، ص‌82)

هادِی الْأُمَّةِ

قرآن کریم می‌فرماید:

«إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِکُلِ‌ّ قَوْمٍ هادٍ»

(سوره رعد، آیه 7)
«تو فقط بیم دهنده‌ای! و برای هر گروهی هدایت کننده‌ای است».
ابن عباس می‌گوید: 

هنگامی‌که این آیه شریفه نازل شد، رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: من منذر هستم و علی نیز هادی است.

الْوالِدُ

«وَوالِدٍ وَما وَلَدَ»

(سوره بلد، آیه 3)
«و قسم به پدر و فرزند».

از امام صادق‌علیه السلام در مورد آیه شریفه نقل شده که فرمود: 

مراد از «والِد» علی‌علیه السلام است، و «ما وَلَدَ» نیز امامان‌علیهم السلام هستند.

(بحارالانوار، ج‌23، ص‌268؛ مناقب آل ابی‌طالب، ج‌3، ص 105)
همچنین از امام باقرعلیه السلام نقل شده:

الْواحِدَةُ

«قُلْ إِنَّما أَعِظُکُم بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا للَّهِ‌ِ مَثْنی وَفُرادی ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا ما بِصاحِبِکُمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلّا نَذِیرٌ لَکُم بَینَ یدَی عَذابٍ شَدِیدٍ»

(سوره سبأ، آیه 46)
«بگو: شما را تنها به یک چیز اندرز می‌دهم، و آن اینکه: دو به دو یا یک به یک برای خدا قیام کنید، سپس بیندیشید این دوست و همنشین شما (محمّد) هیچ‌گونه جنونی ندارد؛ او فقط بیم‌دهنده شما در برابر عذاب شدید الهی است».