الْواحِدَةُ

«قُلْ إِنَّما أَعِظُکُم بِواحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا للَّهِ‌ِ مَثْنی وَفُرادی ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا ما بِصاحِبِکُمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلّا نَذِیرٌ لَکُم بَینَ یدَی عَذابٍ شَدِیدٍ»

(سوره سبأ، آیه 46)
«بگو: شما را تنها به یک چیز اندرز می‌دهم، و آن اینکه: دو به دو یا یک به یک برای خدا قیام کنید، سپس بیندیشید این دوست و همنشین شما (محمّد) هیچ‌گونه جنونی ندارد؛ او فقط بیم‌دهنده شما در برابر عذاب شدید الهی است».

از امام باقرعلیه السلام در مورد این آیه شریفه سؤال شد، فرمود: 

مراد ولایت علی‌علیه السلام است.

(اصول کافی، ج‌1، ص 430؛ تفسیر قمی، ج 2، ص‌204؛ تفسیر فرات، ص 346)