بابُ الْحِطَّةِ

آن‌گاه که بنی اسرائیل مرتکب گناه شدند، به ایشان امر شد که بگویید: «حِطَّة» و داخل باب شوید تا خدا شما را بیامرزد. 

منابع:

(سوره بقره، آیه 58؛ سوره اعراف، آیه 161)

این جریان به باب‌الحطّة معروف شد؛ 

اگرچه بسیاری نپذیرفتند، به همین مناسبت رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود: 

«مَثَلُ أَهْلِ بَیتِی مَثَلُ بابِ حِطَّةٍ فِی بَنِی إِسْرائِیلَ» 

منابع:

(بحارالانوار، ج 24، ص 198؛ امالی طوسی، ص 633؛ امالی صدوق، ص 74. جمع الجوامع، ج 1، ص 9279. جامع الاحادیث، ج 10، ص 8) 

«اهل بیت من همانند باب الحطه در بنی اسرائیل هستند، که تمسّک به ایشان موجت مغفرت است». 

از حضرت علی امیر مؤمنان‌علیه السلام هم نقل شده که فرمود: «أَنَا بابُ حِطَّةٍ»

منابع: 

(بحارالانوار، ج‌39، ص 339؛ توحید صدوق، ص‌164؛ معانی الاخبار، ص 17.) 

«من باب حطّه و مغفرت الهی هستم». 

امام صادق‌علیه السلام در آداب زیارت امام علی‌علیه السلام فرمود: 

خود را به قبر حضرت بچسبان و بگو: 

«یا وَلِی اللَّهِ! یا حُجَّةَ اللَّهِ! یا بابَ حِطَّةِ اللَّهِ...»

منابع:

(بحارالانوار، ج 97، ص 375؛ مفاتیح الجنان، زیارت مطلقه امیرالمؤمنین) 

«ای ولی خدا، ای حجت خدا و ای باب حطّه و مغفرت الهی! ...».