َالصِّهْرُ

صِهر به معنای داماد است. 

«وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمآءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَصِهْراً»

(سوره فرقان، آیه 54) 
«او کسی است که از آب، انسانی را آفرید؛ سپس او را نسب و سبب قرار داد». 
ابن عباس گوید: 
هنگامی‌که این آیه نازل شد، پیامبرصلی الله علیه وآله دخترش را به عقد علی‌علیه السلام درآورد. 

«فَکانَ لَهُ نَسَباً وَصِهْراً»

«پس هم پسرعمویش بود و هم دامادش». 
و خود حضرت فرمود: 

«أَنَا الصِّهْرُ یقُولُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ «وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمآءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَصِهْراً»»

منابع:
(بحارالانوار، ج 35، ص 46؛ معانی الاخبار، ص 58) 
«من همان صهر هستم که خدای تعالی در قرآن کریم به آن اشاره فرموده است».