َالزُّلْفَةُ

ذا زُلْفَة

کسی که رتبه و درجه‌ای دارد. 

«فَلَمّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ»؛ 

(سوره ملک، آیه 27) 

«وقتی آن (وعده الهی) را از نزدیک می‌بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‌گردد، و به آنها گفته شود:این همان چیزی است که می‌خواستید». 

امام صادق‌علیه السلام فرمود: 

مراد از زُلْفَه در این آیه، حضرت علی امیرالمؤمنین‌علیه السلام است. 

«إِذا رَأَوْا مَنْزِلَتَهُ وَمَکانَهُ مِنَ اللَّهِ أَکَلُوا أَکُفَّهُمْ عَلی ما فَرَّطُوا فِی‌وِلایتِهِ. وَإِذا رَأَوْا صُورَةَ أَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ یوْمَ الْقِیامَةِ سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا»؛ 

منبع:

(بحارالانوار، ج 36، ص 67) 

«هرگاه مقام و منزلت آن حضرت را نزد خدای متعال ببینند، به خاطر کوتاهی که در ولایت آن حضرت داشتند دست‌های خود را می‌خورند و می‌گزند، هرگاه صورت امیرالمؤمنین را ببینند چهره کافران سیاه و غم‌آلود می‌شود.»

در یکی از زیارات مطلقه آن حضرت آمده: 

«اَلسَّلامُ عَلَیکَ أَیهَا الصِّدِّیقُ الْأَکْبَرُ... وَالزُّلْفَةُ وَالْکَوْثَرُ»؛

منبع: 

(بحارالانوار، ج 97، ص 347) 

سلام بر تو ای صدیق اکبر ... ای زلفه و کوثر».