اَلْأَذانُ‌

اعلان و آگاهی دادن

آیه شریفه «وَأَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ»

(سوره توبه، آیه 3) 

اعلان و اطلاعیه‌ای از جانب خدا و رسولش است.

امیرالمؤمنین‌علیه السلام نیز فرموده است:

«قالَ اللَّهُ تَعالی «وَأَذانٌ مِنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ» فَأَنَا ذلِکَ الْأَذانُ»؛

الْإِیمانُ

یکی از نام‌های مولا علی‌علیه السلام در قرآن، ایمان است که به کنایه از آن حضرت تعبیر شده است.  

چنان‌که امام باقرعلیه السلام در مورد آیه شریفه 

«وَمَنْ یکْفُرْ بِالْإِیمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ وَهُوَ فِی الْآخِرَةِ مِنَ الْخاسِرِینَ» 

فرمود: 

«اَلْإِیمانُ فِی بَطْنِ الْقُرْآنِ عَلِی بْنُ أَبِی طالِبٍ، فَمَنْ کَفَرَ بِوِلایتِهِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ».

منبع:

(بحارالانوار، ج 35، ص 348)

«مراد از ایمان در قرآن کریم، علی بن ابی‌طالب است، هرکس به ولایت او کافر شود تمام اعمالش نابود می‌شود». 

در حدیث بعدی از ابن عباس نقل شده که گفته:

أَوْلی بِالْمُؤْمِنِینَ

کسی از جانب خدای تعالی مقامی دارد که نسبت به مردم و مؤمنان از خودشان هم به خودشان سزاوارتر و اولاتر باشد.  

این مقام طبق آیه شریفه 

«النَّبِی أَوْلی بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ» 

(سوره احزاب، آیه 6) 

مخصوص پیامبرصلی الله علیه وآله است؛  

لکن هر آنچه پیامبر دارد، امام معصوم نیز دارا می‌باشد،

ِالْإِنْسانُ

در مورد آیه «وَقالَ الْإِنْسانُ ما لَها» ( سوره زلزال، آیه 3) نقل شده که معصوم علیه السلام فرمود: 

مراد از آن، امیر المؤمنین‌علیه السلام است.

منابع:

(بحارالانوار، ج 24، ص 96؛ تفسیر قمی، ج‌2، ص‌433.) 

چنان‌که روزی این آیه را نزد ایشان قرائت کردند، فرمود: 

«فَأَنَا الْإِنْسانُ الَّذِی یقُولُ ما لَکَ»

اِلْإِمامُ الْمُبِینُ

پیامبر خاتم‌صلی الله علیه وآله امام علی‌علیه السلام را مصداق امام مبین بیان کرده و در خطبه غدیر فرمود: 

«مَعاشِرَ النّاسِ! ما مِنْ عِلْمٍ إِلّا وَقَدْ عَلَّمْتُهُ عَلِیّاً، وَهُوَ الْإِمامُ الْمُبِینُ»

(بحارالانوار، ج 35، ص 427؛ الیقین، ص 349) 

«ای مردم هیچ علمی نبود جز اینکه آن را به علی آموختم و او امام مبین است».