َالنّاسُ‌

«أَمْ‌یَحْسُدُونَ النّاسَ عَلیٰ ماآتاهُمُ اللَّهُ مِنْ‌فَضْلِهِ»

(سوره نسا، آیه 54)
«یا نسبت به‌مردم (پیامبر و خاندانش) و برآنچه خدا ازفضلش به‌آنان بخشیده، حسدمی‌ورزند؟»
در شرح این آیه شریفه آمده: 

مراد از الناس، 

مَنْ کَفَی اللَّهُ بِهِ‌

کسی که خداوند به وسیله نیرو و قدرت او، دیگران را کفایت کرده(از جمله در جنگ بدر و احزاب و غیره)

از امام صادق‌علیه السلام و ابن مسعود پیرامون آیه 

«وَکَفَی اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتالَ»

نیز نقل شده که در شأن آن حضرت نازل شده است.

(مناقب آل ابی‌طالب، ج 3، ص 134. ینابیع المودّة، ج‌1، ص 93؛ تاریخ دمشق، ج 42، ص 360)

اَلْمُنْتَقِمُ

«فَإِمّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنّا مِنْهُمْ مُنتَقِمُونَ»

(سوره زخرف، آیه 41)
«و هرگاه تو را از میان آنها ببریم، حتماً از آنان انتقام خواهیم گرفت».
از جابر و ابن عباس نقل شده است: 

مراد از منتقمون، در آیه شریفه امیرالمؤمنین‌علیه السلام است؛ یعنی خدا به وسیله امام انتقام می‌گیرد.

اَلْمَشْهود

یکی دیگر از اسامی امیرمؤمنان‌علیه السلام در قرآن کریم، مشهود است.
امام صادق‌علیه السلام در مورد آیه شریفه 

«وَشاهِدٍ وَمَشْهُودٍ»

(سوره بروج، آیه 3) فرمود:

«اَلنَّبِیُّ وَأَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ‌علیهما السلام»

(بحارالانوار، ج‌36، ص‌115؛ اصول‌کافی ج‌1، ص‌425.)
«مراد از شاهد رسول خداصلی الله علیه وآله است و مراد از مشهود نیز امیرمؤمنان‌علیه السلام است».
در مورد شاهد و مشهود تفاسیر دیگری هم شده؛ مثلاً مراد روز جمعه و روز عرفه است.
در بخشی از زیارت حضرت‌علیه السلام وارد شده:

اَلْمُرْتَضیٰ مِنَ الرَّسولِ

حضرت مولا علی امیرمؤمنان‌علیه السلام به سلمان فرمود: آیا این آیه را قرائت کرده‌ای؟

«عالِمُ الْغَیبِ فَلا یُظْهِرُ عَلیٰ غَیبِهِ أَحَداً * إِلّا مَنِ ارْتَضیٰ مِنْ رَسُولٍ»

(سوره جن، آیه 26 و 27)
«دانای غیب اوست و کسی را بر اسرار غیبش آگاه‌نمی‌سازد مگر رسولانی‌که آنان‌را برگزیده».