َالْحَسْرَةُ

«وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَی الْکافِرِینَ»؛ 

(سوره حاقه، آیه 50) 

«و او مایه حسرت کافران است». 

از امام صادق‌علیه السلام نقل شده:

مراد از «الحسرة» در این آیه شریفه

حِزْبِیلٌ‌

 نام همان مؤمن آل فرعون است که در قرآن به آن اشاره شده است، که می‌فرماید: 

«وَقالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یکْتُمُ إِیمانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلاً أَنْ‌یقُولَ رَبِّی‌اللَّهُ وَقَدْجآءَکُمْ بِالْبَیناتِ مِنْ رَبِّکُمْ وَإِنْ یکُ کاذِباً فَعَلَیهِ کَذِبُهُ وَإِنْ یکُ صادِقاً یُصِبْکُمْ بَعْضُ الَّذِی یعِدُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذّابٌ»؛ 

(سوره غافر، آیه 28) 

«و مرد مؤمنی از آل فرعون که ایمان خود را پنهان می‌داشت گفت: آیا می‌خواهید مردی را بکشید به خاطر این‌که می‌گوید: 

الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ

دلیل و حجّتی که به همه می‌رسد و عالم و جاهل به آن آگاهی پیدا می‌کنند، لذا این حقّ خداست که روز قیامت با همه احتجاج کند. 

همان‌که خدای تعالی در آیه قرآن فرموده: 

«فللّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ» 

و علی حجت بالغه الهی است.

در حدیثی طولانی نقل شده: 

التِّجارَةُ المُنْجِیةُ

تجارت پر سود و نجات دهنده 

حضرت مولا علی امیرالمؤمنین ‌علیه السلام فرموده است: 

«أَنَا التِّجارَةُ المُرْبِحَةُ الْمُنْجِیةُ مِنَ الْعَذابِ الْأَلِیمِ الَّتِی دَلَّ عَلَیها فِی کِتابِهِ

فَقالَ: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلی تِجارَةٍ تُنْجِیکُمْ مِنْ عَذابٍ أَلِیمٍ»

(سوره صف، آیه 10) 

«من همان تجارت پرسود و نجات دهنده از عذاب دردناک هستم که

بَعْضُ ما یُوحیٰ

«فَلَعَلَّکَ تارِکٌ بَعْضَ ما یُوحیٰ إِلَیکَ وَضَآئِقٌ بِهِ صَدْرُکَ»؛ 

(سوره هود، آیه 12) 

«شاید (ابلاغ) بعض آیاتی را که به تو وحی می‌شود، (به خاطر عدم پذیرش آنها) ترک کنی (و به تأخیر اندازی)، و سینه‌ات از این جهت تنگ (و ناراحت) شود». 

امام صادق‌علیه السلام فرمود: