أَرْأَفُ الْمُؤْمِنِینَ‌

کسی که نسبت به مؤمنان از همه مهربان‌تر و رؤوف‌تر می‌باشد.

این عنوان و لقبی است که پیامبر اکرم‌صلی الله علیه وآله به امیرالمؤمنین‌علیه السلام فرمود:

«أَنْتَ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِینَ بِاللَّهِ إِیماناً وَأَوْفاهُمْ بِعَهْدِ اللَّهِ وَأَقْوَمُهُمْ بِأَمْرِ اللَّهِ وَأَرْأَفُهُمْ بِالرَّعِیّةِ»

أَخُو الرَّسُولِ‌

کسی که پیامبرخداصلی الله علیه وآله او را برادر خود گرفت. 

آن‌گاه که پیامبر خداصلی الله علیه وآله بین مسلمانان عقد و پیمان اخوت و برادری برقرارنمود، علی‌علیه السلام تنها ماند. پس عرض کرد: یا رسول اللَّه! آیا مرا با کسی برادر نکردی؟ فرمود:

«یا عَلِیّ! أَنْتَ أَخِیّ»

(مناقب آل ابی طالب، ج 3، ص 104؛ الصوارم المهرقة، ص 209؛ کنز العمال، ج 13، ص 150؛ فضائل الصحابة، ج 2، ص 663؛ المستدرک علی‌الصحیحین، ج 3، ص 15)

«ای علی! تو برادر من هستی».

و در جای دیگر نیز فرمود:

«مَکْتُوبٌ عَلیٰ بابِ الْجَنَّةِ: لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ، مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، عَلِیٌّ أَخُو رَسُولِ اللَّهِ»

(بحارالانوار، ج 7، ص 231. جامع الاحادیث، ج 19، ص 449؛ تاریخ بغداد، ج 6، ص 387؛ المعجم الاوسط، ج 5، ص 343؛ الکامل فی الرجال، ج 6، ص 2103)

«بر بالای در بهشت چنین نوشته شده است: خدایی جز اللَّه نیست، محمّد رسول خدا و علی برادر پیامبر خداست».

و ما هم این‌گونه شهادت می‌دهیم:

أَخْلَصُ الْمُؤْمِنِینَ إِیماناً

حضرت مولا امام علی‌علیه السلام، هم اولین مؤمن به رسول خدا و هم امیرمؤمنان است و هم در بین مؤمنان، ایمانش خالص‌ترین ایمان‌هاست.
پیامبر خداصلی الله علیه وآله به آن جناب فرمود:

«أَنْتَ أَوَّلُ الْمُؤْمِنِینَ إِسْلاماً وَأَخْلَصُهُمْ إِیماناً»

(بحارالانوار، ج 96، ص 38)

«تو اولین کسی هستی که به اسلام پیوسته و ایمانت خالص‌ترین ایمان است».

لذا در زیارت مخصوص آن حضرت آمده:

أشْجَعُ الناس و أَحْلَمُ النّاسِ‌

حلم صفتی است که با آن، خشم و غضب و احساسات کنترل می‌شود و حضرت مولا علی‌علیه السلام که مظهر اسمای الهی است، نه تنها حلیم است؛ بلکه از همه مردم هم حلیم‌تر می‌باشد.
رسول خداصلی الله علیه وآله فرمود:

«عَلِیٌّ أَشْجَعُ النّاسِ قَلْباً وَأَحْلَمُ النّاسِ حِلْماً»

أَحَدُ الثَّقَلَینِ‌

در احادیث متعددی از رسول خداصلی الله علیه وآله نقل شده که فرمود:

«إِنِّی تارِکٌ فِیکُمُ الثَّقَلَینِ کِتابَ اللَّهِ وَعِتْرَتِی»

(بحارالانوار، ج 2، ص 225؛ احتجاج، ج 1، ص 149؛ ارشاد القلوب، ج 2، ص 378؛ امالی صدوق، ص 415؛ وسائل الشیعه، ج 27، ص 33)
«من از بین شما می‌روم؛ ولی