ذُو مَتْرَبَةٍ

«أَوْ مِسْکِیناً ذا مَتْرَبَةٍ»

(سوره بلد، آیه 16) 

«یا مستمندی خاک‌نشین را». 

نقل شده: 

امام باقرعلیه السلام در مورد این آیه فرمود: 

مراد حضرت علی امیرالمؤمنین‌علیه السلام است؛ او مَترَب بالعلم است؛ از نظر علم از همه بی‌نیاز است، و به اندازه کل زمین علم دارد. 

منابع:

(بحارالانوار، ج‌24، ص‌282؛ تفسیرقمی، ج‌2،ص‌422.)

ذُو الْقَلْبِ‌

کسی که دارای قلب و عقل است

چنان‌که حضرت مولا علی امیرالمؤمنین‌علیه السلام فرمود:

أَنَا ذُوالْقَلْبِ فَیقُولُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: «إِنَّ فِی ذلِکَ لَذِکْری لِمَنْ کانَ لَهُ قَلْبٌ » 

ذِکْرُ الرَّسُولِ‌

ابن عباس درباره آیه «ذِکْراً رَسُولاً»(سوره طلاق، آیه 10) گوید: 

«اَلنَّبِی ذِکْرٌ مِنَ اللَّهِ وَعَلِیٌّ ذِکْرٌ مِنْ مُحَمَّدٍ

کَما قالَ: «وَإِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَلِقَوْمِکَ وَ سَوْفَ تُسْئَلُونَ» 

( سوره زخرف، آیه 44)

«رسول خدا ذکری از خداست

َالذّاکِرُ

کسی که ذکر خدای تعالی را می‌گوید و او را در هر حال به یاد می‌آورد.

حضرت مولا علی امیرالمؤمنین‌علیه السلام می‌فرماید: 

«أَنَا الذّاکِرُ یقُولُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: 

«اَلَّذِینَ یذْکُرُونَ اللَّهَ قِیاماً وَقُعُوداً وَعَلی جُنُوبِهِمْ» 

(سوره آل عمران، آیه 191)» 

منبع:

(بحارالانوار، ج 35، ص 46؛ معانی الاخبار، ص 58) 

«من همان ذاکری هستم که خداوند می‌فرماید: «کسانی که در حال ایستاده، نشسته و به پهلو خوابیده به یاد خدا هستند»».

دِینُ الْحَقِ‌ّ

ِ‌ّ«هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدی وَدِینِ الْحَقِ‌ّ لِیظْهِرَهُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ»

(سوره صف، آیه 9) 

«او کسی است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر همه ادیان غالب سازد، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند». 

محمّد بن فضیل می‌گوید: